800.000 euro aan gerechtskosten vorig jaar voor het Instituut voor Gelijkheid van mannen en vrouwen.

Het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen (IGVM), is een Belgische overheidsinstantie die zich inzet voor het bevorderen van gendergelijkheid en het bestrijden van gendergerelateerde discriminatie en ongelijkheid.

Het Instituut heeft een divers takenpakket dat burgers moet beschermen tegen gendergerelateerde discriminatie en het geeft bijvoorbeeld ook adviezen en aanbevelingen naar het beleid. Bovendien heeft het IGVM de bevoegdheid om slachtoffers te ondersteunen in juridische procedures en de kosten daarvan te dragen. 

Kathleen Depoorter, Kamerlid voor N-VA, benadrukt het belang van deze bijstand voor slachtoffers van genderdiscriminatie. “Het is goed dat slachtoffers juridische bijstand kunnen krijgen aangezien discriminatie op basis van geslacht onaanvaardbaar is.” Depoorter uit echter al geruime tijd kritiek op het tot stand komen van deze juridische bijstand alsook op de aanduiding van de advocaten die de slachtoffers bijstaan en op het gebrek aan transparantie in de betaling van de juridische dossiers.

“Wie juridische bijstand krijgt en door wie het slachtoffer dan bijgestaan wordt, dat wordt allemaal op niveau van de directie beslist. Dit is in overheidsomgeving uiterst ongewoon. Bovendien worden de leden van de raad van bestuur van het IGVM slechts ingelicht na de beslissing. En als ik als parlementslid de door de belastingbetaler betaalde prijs van een proces opvraag, dan krijg ik daar geen antwoord op,” aldus Depoorter 

De staatssecretaris weigert, net als haar voorgangster, transparantie te geven over de besteedde bedragen aan juridische procedures per dossier. Het IGVM geeft aan dat 3,6% van de totale begroting naar juridische procedures gaat. “Voor 2023 komt dit dus neer op bijna 800.000 euro aan belastinggeld, zonder enige verantwoording aan het parlement af te leggen”, zegt Depoorter. “Een opmerkelijke situatie, om het zacht uit te drukken”. 

Depoorter diende namens haar fractie een wetsvoorstel in om de juridische beslissingsboom en de betaling van juridische procedures transparanter te maken. “Ondanks herhaalde inspanningen krijgen we geen toegang tot de gerechtskosten van de vele dossiers, zelfs niet na positieve aanbevelingen van de Commissie voor Toegankelijkheid van Bestuursdocumenten”, vertelt Depoorter. 

“800.000 euro is veel geld, belastinggeld waarvan de burger verwacht dat het goed besteed wordt. Het feit dat het parlement geen controle kan uitoefenen is ronduit problematisch. Maar al even problematisch is het feit dat beslissingen om bijvoorbeeld al dan niet in cassatie te gaan eveneens in petit comité genomen worden. Dat is opmerkelijk want een cassatieprocedure behandelt geen inhoudelijke kwesties, maar richt zich op mogelijke fouten in juridische procedures. Procedures in cassatie hebben ook een prijskaartje natuurlijk.  Men kan zich afvragen of zo'n aanvullende procedure maatschappelijk relevant is”, stelt Depoorter.